Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Μάιος, 2012

-

Γιατί να λέμε αλλόκοτη την χαρά που μας περιβάλλει, και παράξενη, όταν μπορούμε ακόμα στα μάτια να κοιτιόμαστε;

Τικ-τακ.

Με κουρδίζεις και μ' αφήνεις να χτυπάω σ' ένα μόνιμο τικ-τακ. Τικ.

17.04.12

"Ο χρόνος είναι η μεγαλύτερη απόσταση που χωρίζει δύο τόπους" είπε κάποιος μεγάλος. Μα τώρα, σ' αυτή τη μικρή πόλη με τους μεγάλους ανθρώπους και την  ολοζώντανη γλώσσα η μόνη απόσταση που με χωρίζει  από το μελιστάλαχτο κορμί σου και τα μάγια μάτια σου είναι τα χιλιόμετρα που ορίζει το εκεί με το εδώ. Χιλιόμετρα ουκ ολίγα και η φωνή μακραίνει  στου τηλεφώνου τη γραμμή. Δεν το όρίζω, δεν τ' ονομάζω. Δεν μου είναι γνωστό άλλωστε το τώρα μας. Μα το αφήνω να διαπρέψει  σαν πολύβουο μελίσσι  στην ησυχία της ζωής μου. Γλυκά τα λόγια σου μα λίγα μπρος στην απόσταση που ορίζει όχι ο χρόνος μα ο χώρος. Ο χώρος μικρός και η σκέψη σου υγρή και πλανεύτρα. Μου λείπεις πριγκηπική μου παρουσία και γίνεται το παραμύθι ιστορία μαγική για κάποιου έρωτα την τυφλή απουσία.

Έρωτας

Πιθανόν και να μη ζήτησα τίποτα. Ίσως και να έδωσες κάτι. Μα με ένα ίσως και ένα πιθανόν, έρωτας δε λογιέται.