Δεν έχει χώρο για ναυαγούς αυτή η πόλη. Δεν τους αντέχει. Τους φτύνει μακριά. Τους εξαναγκάζει να επανέλθουν. Να εγκαταλείψουν το ναυάγιό τους και να επιστρέψουν εκεί που ξεκίνησαν. Κι έτσι μένουν τα ναυάγια παρατημένα και σκουριάζουν. Έχει χώρο για πολλά ναυάγια αυτή η πόλη. Διψάει γι' αυτά. Τα ζητάει ο οργανισμός της. Τα αφομοιώνει και τα κάνει κομμάτι της. Ξέρεις γιατί; Για να αισθανόμαστε όλοι εμείς οι ναυαγοί πως είμαστε σπίτι μας. Κι εσύ κι εγώ που συναντήσαμε ο ένας του άλλου το ναυάγιο είναι σαν να βρεθήκαμε εμείς οι ίδιοι και είπαμε "γειά σου, είμαι κι εγώ εδώ." Κράτα ναυαγέ. Κρατήσου απ' το δικό μου ναυάγιο. Κι εσύ που ακόμα πλέεις και δεν έχεις ναυαγήσει να ξέρεις πως όταν συμβεί θα βρεις πολλους σαν εμάς. Και του καθενός το ναυάγιο θα σου θυμίζει πως δεν είσαι μόνος σου. Κι ας μην συναντάς ναυαγούς. Κι ας έχουν κρυφτεί ή επανέλθει. Τα ναυάγιά τους είναι εκεί. Η πόλη, είναι γεμάτη ναυάγια, ναυαγέ.
