Άνοιξε Άνοιξη
Θα κάνω πως είναι άνοιξη. Θα κοιτάω τον ουρανό και θα κλείνω τα μάτια δήθεν ότι ο ήλιος της άνοιξης, ο γλυκός μα τόσο έντονος καινούργιος ήλιος, με τυφλώνει ξανά μετά απο καιρό. Θα κάνω πως είναι άνοιξη. Θα ξυπνήσω το πρωί και θα κοιτάξω κάτω το δρόμο. Άνθρωποι θα πηγαινοέρχονται χωρίς μπουφάν και χωρίς ομπρέλες. Θα τους βλέπω. Θα λένε καλημέρα και δεν θα κρύβονται στους γιακάδες τους. Και δεν θα τρέχουν να βρουν κατάλυμα από την ασταμάτητη και υγρή πρωινή βροχή. Θα κάνω πως είναι άνοιξη. Θα βγώ βόλτα στη Φωκίωνος Νέγρη και θα λύσω τον σκύλο μου στα στεγνά παρτέρια που έχει ανθίσει το γρασίδι να τρέξει και να παίξει με τα άλλα σκυλιά των άλλων που θα κάνουν πως είναι Άνοιξη. Άνοιξε άνοιξη. Άνοιξε και όρμηξε μέσα μας. Χύμα και κατευθείαν. Μην έρχεσαι άλλο αργά. Κουράστηκα. Σιχάθηκα τον σαν βρεγμένο γατί εαυτό μου. Και μέσα. Και έξω. Θέλω να καίει η σέλα στη Βέσπα. Άνοιξε άνοιξη. Άνοιξε και δώσε μας χαστούκι γερό. Να ξυπνήσουμε από τη χειμερία νάρκη των καταθλίψεων μας. Άνοιξε άνοιξη. Άν