HOT CHOCOLATE AT THE BALCONY

Κάπου ανάμεσα.  Δεν ακροβατώ. Πατάω γερά μα αιωρούμαι σταθερά κι αβίαστα. Δεν κυλάω βαθιά, κατρακυλάω με φορά ανεβαίνοντας. Ποντάρω στη ζημιά, κερδίζω το λάθος. Δυνατός για τους αδύναμους. Αδύνατος για τους δυνατούς. Μάχη εξουσίας κι ανούσια  και άνιση και χαμένη. Ποιά εξουσία, ποιό ανύπαρκτο πρόσωπο; Δεν κρύβομα, μα δεν υπάρχω. Δεν φωνάζω  μα δε μιλάω. Δεν ερωτεύομαι  μα και δεν ερωτεύονται. Κανείς δεν ερωτεύεται  τον κρυμμένο. Κανείς δεν ερωτεύεται  τον ανύπαρκτο. Κανείς δεν ερωτεύεται κανέναν κατα πως φαίνεται. Κι όλος αυτός ο συρφετός ανθρώπων που βολοδέρνουν στη ζωή μου κρυμμένοι κι αυτοί κι ανύπαρκτοι και μυστικά καλυμμένοι και ινγκόκνιτο, πως περνάνε βιαστικά και τι αφήνουν και τι παίρνουν. Μειδιώ. Δεν γελάω. Δεν χαμογελάω. Κάπου ανάμεσα. Κάπου ανάμεσα σε όλα όσα μου στέλνουν τα ακριβά και τα φτηνά. Κάπου ανάμεσα στο εμένα και στο εσένα. Στο δικό μου και στο δικό σου. Κάπου ανάμεσα σε όλα

Γράφω. Σβήνω. Ξαναγράφω. Ξανασβήνω. Λεπτά ολόκληρα περνάνε. Σε ποιόν γράφω. Για ποιόν γράφω. Για τι. Γιατί. Φάση ολοκαυτώματος στις ενδόμυχες σκέψεις.  Έκρηξη μεγατόνων στις συναισθηματικές αποκλίσεις. Κανένας χειρισμός. Καμία δυνατότητα φροντίδας των θυμάτων. Το σύστημα παραλύει. Το κενό από την έκρηξη μεγάλο. Άβατο. Καπνός τριγύρω και μέσα, καμία εικόνα της καταστροφής. Καρδιές διαμελισμένες παντού και μυαλά κολλημένα. Η μέρα ήταν η σωστή. Η μέρα που κάτι θυμήθηκε το μυαλό. Αυτό ήταν το λάθος. Την τελική απόφαση την πήρε η μνήμη. Η μνήμη πάτησε το κουμπί κι οι αναμνήσεις σκορπίσανε στον αέρα. Κι εκεί μείνανε. Πρόσωπα παλιά και σάπια στον αέρα. Στιγμές ερωτικές, αλλοπαρμένες, ξέφρενες φεύγουν μακριά. Ώρες αναμονής και λεπτά που δεν περνάνε εξαφανίζονται σαν πυροτέχνημα στο φως του ήλιου. Σου γράφω κάτι. Κάτι θέλω να πω. Θέλω να μιλήσω. Να σου τα πω όλα. Ποια όλα; Τι όλα; Τι θέλω; Η έκρηξη καταλαγιάζει. Τα συντρίμια διαφαίνονται καθαρά. Ο καπνός σκόρπισε. Τα λόγια

Δεν ήρθες ποτέ. Κι ας σε περίμενα ώρες. Και μέρες. Και αιώνες. Δεν ήρθες ποτέ. Άφησες κάποτε ένα σημείωμα. Απλό. Ξεκάθαρο. "Ήσουν υπέροχος, σ' αγαπώ." Που πήγες μετά; Που κρύφτηκες; Που σε βρίσκει κανείς; Που σε συναντάει; Και το σημείωμα, γιατί δεν το έδωσαν τα χέρια σου στα δικά μου; Το σημείωμα γιατί δεν το είπαν τα χείλη σου στα αυτιά μου; Δεν ήρθες ποτέ. Δεν ξέρω αν θα ρθεις. Δεν ξέρω πως θα 'σαι. Τι θα 'σαι. Ποιο θα είναι το αγαπημένο σου χρώμα δεν ξέρω. Πως θα είναι τα μάτια και τα μαλλιά σου. Δεν ξέρω αν θα 'ρθεις. Σου μιλάω καμιά φορά. Σου τραγουδάω οδηγώντας την κόκκινη βέσπα. Σε συναντάω συχνά στον δρόμο σε μάτια άλλων. Ίσως είσαι εσύ, μα δεν το ξέρω. Δεν σε ξέρω. Δεν σ' έχω ακόμα γνωρίσει. Μα σίγουρα σ' αγαπώ. Καμιά φορά σου φωνάζω και περιμένω ν απαντήσεις. Περιμένω καμιά φορά να με βρίσεις που δεν φοράω κράνος τις μέρες με ήλιο. Είναι οι μέρες που σε νιώθω πιο κοντά οι μέρες με ήλιο. Αισθάνομαι πως θα σε συναντήσω. Ποτέ δεν

Φίλα με άμα σε φωτίζω. Όχι αχνά. Φως. Πλημμύρα από φως. Κράτα με αμα σε καίω. Όχι φλόγα. Φωτιά. Λαίλαπα. Οδήγησε με αμα σε τυφλώνω. Όχι θολά. Τυφλός. Μάτια σφραγισμένα. Μέθυσέ με άμα σε ανεβάζω. Όχι σκαλοπάτι. Ψηλά. Χιλιόμετρα απ΄το έδαφος. Κρύψε με άμα σε ιδρώνω. Όχι σταγόνα στο μέτωπο. Στήθος, πλάτη, μασχάλη, γεννητικά όργανα, πόδια. Ποτάμι ιδρώτας. Χάιδεψέ με άμα σε γλυκαίνω. Όχι μάλλον γλυκό. Ζάχαρη. Πετιμέζι. Φρόντισέ με άμα σε τρελαίνω. Όχι για λίγο. Τρέλα. Εσώκλειστος. * Φίλα με άμα σε φωτίζω, γιατί στα σκοτάδια κανένα φιλί δεν πέτυχε απ΄την πρώτη. Κανένα χείλι δεν αγγίχτηκε ρουφηχτά στο σκοτάδι με το πρώτο ψάξιμο. Κάμία γλώσσα δεν συνάντησε την άλλη στο σκοτάδι αμέσως. Αμα σε φωτίζω, το φιλί μας θα πετύχει. Αλλά θέλει φως. * Κράτα με άμα σε καίω, γιατί το σώμα που φλέγεται κάνει το κρύο κάτω απ' το στρώμα να πεθαίνει. Κανένα κρύο σώμα δεν τόλμησε να αγκαλιάσει ένα άλλο κρύο κορμί. Θέλει φωτιά. Θέλει βράστη. * Οδήγησε με αμα σε τυφλώνω,