φ.
Μας κοιτάζει το φιλί και φωνάζει. Έχει μπουχτήσει κι αυτό να μην το δίνει κανείς σε κανέναν.
Αναρτήσεις
lacrimal - εικόνες μιας πρόβας.
Πώς κινούνται τα πόδια και τα χέρια όχι; Πώς ισορροπώ πάνω σε κούτες πλαστικών από σκουπίδια μέλλοντα και χρήσεις παρελθόντες; Τι κινεί τον χώρο; Πώς χορεύει ο νους σε εικόνες μαύρες; Τι με κρατάει ούδετερα αφημένο στην απόλυτη ακινησία; Πόσο φοβάμαι να ριχτώ και να τολμήσω την κίνηση; Γιατί ο άλλος με εμπνέει; Γιατί ο χώρος αποπνέει το επόμενο; Πόσο το σώμα θέλει και πόσο ακολουθεί; Πόσα το βλέμμα λέει όταν το σώμα ακινεί; Τι χρόνος περνάει κατα τη γέννηση της ιδέας; Πόσα χρώματα κυοφορεί το μαύρο; Ποιό φόντο θέλει η στατικότητα; Ποιό βήμα ψάχνει η επόμενη κίνηση; Ποιός σε σπρώχνει όταν δε θες; Πόσο κουράζει το λίγο το καθόλου το μηδέν; Γιατί τον ήχο του χεριού τον εμποδίζει η λέξη της οδηγίας; Ποιά οδηγία με ορίζει - με εκφράζει - με εξηγεί - με λειτουργεί - με καταπονεί - με φτιάχνει; ΠΑΥΣΗ. Πλήθος πόδια. Φτιάχνεται η εικόνα. Δομείται. Τα πόδια χτίζουν τον ήχο τον τολμούν τον εντείνουν. Καμία παύση. Ροή. Πόδια γυμνά. Χέρια
Πορτοκάλι.
6/3/2016 Πλατεία Συντάγματος. Αθήνα Ανοιχτό κάλεσμα για συλλογή τροφίμων και ειδών πρώτης ανάγκης για τους Σύριους πρόσφυγες. Είμαι στα τρόφιμα. Πήγα τους είπα θέλω να βοηθήσω, πέστε μου τι να κάνω. Βάζουμε σε κούτες τα μακαρόνια, τις σταφίδες, τα μπισκότα και το κριθαράκι. Πως πέρναγε η ώρα το καταλάβαινα από το φως της μέρας που έφευγε. Σκοτείνιαζε στην πλατεία και τα φώτα δεν είχαν ακόμα ανάψει. Πακέταρα κάτι πορτοκάλια. Ναι, κάποιος είχε φέρει πορτοκάλια. Αυτά είχε. Αυτά έφερε. Μου γλιστράει ένα και πέφτει κάτω, πως γίνεται μπερδεύομαι και το πατάω. Πορτοκάλι. Μυρωδιά πορτοκαλιού. Άρωμα. Τα μάτια μου θολώνουν και είμαι έτοιμος να βάλω τα κλάματα. Μεταφέρομαι ολόκληρος σε μια σκηνή από το παρελθόν: Μεγάλη παρέα. Οικογένειες, φίλοι. Κύπρος. Πάμε εκδρομή στην κατεχόμενη Αμμόχωστο. Από ΄κει είναι η μάνα μου. Οδηγούμε με τα αμάξια περιφερειακά της κλειστής περιοχής της Αμμοχώστου. Η μάνα μου είναι από τον Σταυρό, μια περιοχή μέσα στο Βαρώσι. Ξαφνικά την θυμάμαι να φω
Το λάθος είναι
Το λάθος είναι που νομίζω πως κάτι έχω να χάσω, έτσι και τολμήσω να σε φιλήσω. Έτσι και τολμήσω. Έτσι και τολμήσω να σου χαϊδέψω ακόμα πιο ερωτικά το στήθος και την πλάτη. Έτσι και τολμήσω να σε κοιτάξω και να σου κλείσω με νόημα το μάτι. Το λάθος είναι που νομίζω πως κάτι έχω να χάσω.