Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Δεκέμβριος, 2013

'Ο,τι φοβάμαι είναι παντού.

Ό,τι φοβάμαι το βρίσκω ξανά και ξανά μπροστά μου. Ό,τι φοβάμαι με περικυκλώνει - δεν μ' αγκαλιάζει. Ό,τι φοβάμαι είναι κρυμμένο στις καλύτερες κρυψώνες. Ό,τι φοβάμαι με ερεθίζει. Ό,τι φοβάμαι είναι παντού. Ό,τι φοβάμαι κάνει κουμάντο στις λέξεις και στο σώμα μου. Ό,τι φοβάμαι δεν κρυώνει. Ό,τι φοβάμαι δεν με φοβάται - νομίζω. Ό,τι φοβάμαι με εξαπατά. Ό,τι φοβάμαι είναι ό,τι δεν άφησα να ξεσπάσει. Ό,τι φοβάμαι συνοφρυώνεται. Ό,τι φοβάμαι μου θυμώνει. Ό,τι φοβάμαι με κυνηγάει. Ό,τι φοβάμαι με παρακολουθεί με τις άκρες των βλεφάρων του. Ό,τι φοβάμαι μου κλείνει τους δρόμους. Ό,τι φοβάμαι με κάνει εχθρό μου. Ό,τι φοβάμαι με παιδεύει. Ό,τι φοβάμαι δεν γράφεται. Ό,τι φοβάμαι δεν λέγεται. Ό,τι φοβάμαι το ερωτεύομαι. Ό,τι φοβάμαι το σιχαίνομαι. Ό,τι φοβάμαι το ερωτεύομαι. Ό,τι φοβάμαι το μισώ.

νεκρός.

Τι κρίμα που σε έκρυψα τόσο βαθιά. Τι κρίμα που σου έκοψα και τα φτερά. Τι κρίμα που σου έβγαλα τα μάτια. Τι κρίμα που σε σκέπασα με μαραμένα λουλούδια από ένα πρώην ανθισμένο γιασεμί. Τι κρίμα που δεν είχα φως να σου ρίξω στο σκοτάδι, εκει μέσα. Τι κρίμα που δεν είχες χέρια να με σπρώξεις και να βγεις. Τι κρίμα που είχες ραμμένο το στόμα και δεν άρθρωσες λέξη. Τι κρίμα που σαθρό το μέσα σου δεν μπορούσε να αναπνεύσει. Τι κρίμα που δεν είχες πόδια να με κλωτσήσεις και να με αποτρέψεις από τον θάνατό σου. Τι κρίμα που δεν ήρθε κανείς να σε βγάλει. Τι κρίμα που δεν σε ακούει πια ούτε α αδέσποτος σκύλος που κάθε τόσο περνά. Τι κρίμα που δεν είχες καρδιά να χτυπήσει δυνατά την ώρα που σε έκρυβα. Τι κρίμα πραγματικά. Γιατί τώρα. Πόσο δύσκολα αλλάζουν όλα αυτά τώρα; Πόσο δύσκολα η ζωή ξαναδίνεται στον νεκρό; Στο νεκρό εγώ. Στο νεκρό είμαι. Στο νεκρό υπάρχω. Στο νεκρό χαμογελάω. Στο νεκρό αγαπάω. Λήθη και θάνατος, χρωματιστά στολίδια σ

φτηνό κονιάκ.

Το φτηνό κονιάκ μου ξυπνάει εικόνες  κι αφήνει ονόματα να μου χτυπάνε την πόρτα της φαντασίας και της μνήμης. Άλλοτε ευχάριστα, κυρίως όμως όχι. Κανένα όνομα που ξυπνάει το αλκοόλ δεν είναι συνήθως δεμένο με ανθρώπους που σου φέρθηκαν γλυκά. Ίσως και να το έκαναν. Μία. Δύο. Τόσο, δεν μπορούσαν παραπάνω. Δυσκολεύτηκαν. Γδερνόντουσαν στ αγκάθια και αποφάσισαν πως το λουλούδι δεν είναι γι΄αυτούς. Γι αυτό σήμερα τους υμνεί το αλκοόλ. Γι' αυτό σήμερα σκάνε στο μυαλό μου σαν τσιχλόφουσκες από φτηνή τσίχλα, από αυτές που χάνουν γρήγορα τη γεύση τους και δεν μπορεις καν να τις μασήσεις. Τέτοια τσίχλα εραστών μασάω κι απόψε. Έρωτες γλύφουν ηδονικά τις τρύπες του μυαλού και χώνουν τις λάγνες γλώσσες τους στα κενά της μνήμης. Αγάπες νεκρές κι απανθρακωμένες από του χρόνου την λαίλαπα κινούν το ευλύγιστο κορμί τους  κι επιδίδονται σ' έναν χορό,που, μοναδικό στόχο έχει την έκρηξη. Υγρή έκρηξη. Από τα μάτια. Όχι. Άστε με ήσυχο. Ήσ

θα 'μαι. θα' σαι;

Εικόνα
Θα 'μαι το κομμάτι που έλειπε και θα ΄σαι το τραγούδι που δεν ακούει κανείς. Θα ΄σαι η νύχτα και θα μαι τα φώτα στην άδεια λεωφόρο. Θα ΄σαι η μέρα και θα ΄μαι ομπρέλα κεντημένη - στα χέρια μιας κυρίας. Θα ΄σαι ο αέρας και θα 'μαι το παράθυρο που χορεύοντας ανοιγοκλείνει. Θα 'σαι τ' αστέρια και θα 'μαι το κενό που μένει, όταν σε κάποια ευχή πέσουν. Θα 'σαι τα όνειρα και θα 'μαι ο ιδρώτας τους. Θα 'σαι το αύριο και θα 'μαι το σήμερα: για να ΄ρθεις όσο πιο όμορφα γίνεται/ για να σε περιμένουν όλοι. Κι έχω τόσα να σου δώσω όταν έρθεις. Θα σ' αγκαλιάζω σφιχτά σαν μοναδική ύπαρξη ελπίδας. Θα σου τραγουδάω δυνατά για να κλείνεις τ' αυτιά και να γελάμε. Θα σου δίνω τα ρούχα που αγαπάω περισσότερο γιατί μόνο αυτά θα σου πάνε. Θα σου κρατάω τα βράδια συντροφιά όταν δίπλα μου ξαπλώνεις. Θα ΄μαι εκεί. Όταν σε γνωρίσω, θα 'μαι εκεί.

Σε ξέχασα.

Όπως ο θάνατος τον γέρο που κείτεται σ' ένα κρεβάτι. Όπως τα χρώματα όλα το μαύρο δεν πλησιάζουν. Όπως ξεχνάω το βράδυ το φως στο μπάνιο αναμμένο. Έτσι το φέραν οι περιστάσεις., έτσι θέλησε ο χρόνος να γίνει. Κάπως τυχαία. Σε ξέχασα.