φτηνό κονιάκ.

Το φτηνό κονιάκ μου ξυπνάει εικόνες 

κι αφήνει ονόματα να μου χτυπάνε την πόρτα της φαντασίας

και της μνήμης.

Άλλοτε ευχάριστα,

κυρίως όμως όχι.

Κανένα όνομα που ξυπνάει το αλκοόλ

δεν είναι συνήθως

δεμένο με ανθρώπους που σου φέρθηκαν γλυκά.

Ίσως και να το έκαναν.

Μία.

Δύο.

Τόσο, δεν μπορούσαν παραπάνω. Δυσκολεύτηκαν.

Γδερνόντουσαν στ αγκάθια και αποφάσισαν πως το λουλούδι

δεν είναι γι΄αυτούς.

Γι αυτό σήμερα τους υμνεί το αλκοόλ.

Γι' αυτό σήμερα σκάνε στο μυαλό μου

σαν τσιχλόφουσκες από φτηνή τσίχλα,

από αυτές που χάνουν γρήγορα τη γεύση τους

και δεν μπορεις καν να τις μασήσεις.

Τέτοια τσίχλα εραστών μασάω κι απόψε.

Έρωτες γλύφουν ηδονικά τις τρύπες του μυαλού

και χώνουν τις λάγνες γλώσσες τους στα κενά της μνήμης.

Αγάπες νεκρές κι απανθρακωμένες από του χρόνου την λαίλαπα

κινούν το ευλύγιστο κορμί τους 

κι επιδίδονται σ' έναν χορό,που,

μοναδικό στόχο έχει την έκρηξη.

Υγρή έκρηξη.

Από τα μάτια.

Όχι.

Άστε με ήσυχο.

Ήσυχο και μόνο -

να απολαύσω αβίαστα 

και νωχελικά

το φτηνό μου κονιάκ.

Θα το συνοδεύσω με μια σοκολάτα

τυλιγμένη σε χρυσό χαρτί.

Μια χρυσή φτήνια, δώρο της αλήθειας

και της καθημερινότητάς μου.

Φύγετε γλώσσες. Σταματήστε να μου ερεθίζετε τον νου.

Δεν θα ΄ρθω απόψε. 

Απόψε δεν κλαίω.

Κλαίνε μόνο οι νικητές.

Κι εγώ κυρίως χάνω.

Μόνο χάνω.