κάπου ανάμεσα.

Κάπου ανάμεσα. 

Δεν ακροβατώ.

Πατάω γερά

μα αιωρούμαι σταθερά

κι αβίαστα.

Δεν κυλάω βαθιά,

κατρακυλάω με φορά

ανεβαίνοντας.

Ποντάρω στη ζημιά,

κερδίζω το λάθος.

Δυνατός για τους αδύναμους.

Αδύνατος για τους δυνατούς.

Μάχη εξουσίας

κι ανούσια 

και άνιση

και χαμένη.

Ποιά εξουσία,

ποιό ανύπαρκτο πρόσωπο;

Δεν κρύβομα,

μα δεν υπάρχω.

Δεν φωνάζω 

μα δε μιλάω.

Δεν ερωτεύομαι 

μα και δεν ερωτεύονται.

Κανείς δεν ερωτεύεται 

τον κρυμμένο.

Κανείς δεν ερωτεύεται 

τον ανύπαρκτο.

Κανείς δεν ερωτεύεται

κανέναν κατα πως φαίνεται.

Κι όλος αυτός ο συρφετός ανθρώπων

που βολοδέρνουν στη ζωή μου

κρυμμένοι κι αυτοί κι ανύπαρκτοι

και μυστικά καλυμμένοι

και ινγκόκνιτο,

πως περνάνε βιαστικά

και τι αφήνουν

και τι παίρνουν.

Μειδιώ. Δεν γελάω.

Δεν χαμογελάω.

Κάπου ανάμεσα.

Κάπου ανάμεσα σε όλα

όσα μου στέλνουν τα ακριβά

και τα φτηνά.

Κάπου ανάμεσα στο εμένα και στο εσένα.

Στο δικό μου και στο δικό σου.

Κάπου ανάμεσα σε όλα αυτά,

θα με βρεις.

Αν θες, ψάξε.

Θα με βρεις.