βατράχια.

Κούραση στο τέλος της μέρας.
Αμφιταλάντευση μεταξύ
ύπνου και
ξύπνιου.
Μεταξύ ζωής και αλήθειας.
Ψέμα και θάνατος.
Κάπου εκει κολυμπάει
το τώρα μου.
Και το καταβροχθίζουν
τα βατράχια.
Εξάντληση ανάμεσα στα
σάλια ενός βατράχου.
Αγκαλιά με μια ροζ γλώσσα.
Μια αίσθηση υγρής ηδονής.
Ναι, σαν αυτή που δεν κατάφερα
να σου χαρίσω.
Σαν αυτή που δεν μας χτύπησε
την πόρτα
ποτέ.