crazy.

Και κυνηγάς ένα όνειρο που δεν σου θυμίζει τίποτα.
Ή σου θυμίζει. Κάτι από τα παλιά.

Και αναμοχλεύεις θυσίες και παραχωρήσεις.
Επαναλαμβάνεις λάθη. Επαναλαμβάνεις αλήθεια.
Ψάχνεις τι σωστό να κάνεις. Τι σωστό έκανες.

Ονειρεύεσαι ζωή και γράφεις. Γράφεις πολύ.
Για ότι έχει περισσέψει από κάτι που είχες πολύ.
Από κάτι δικό σου. Από κάτι δικό σας.
Ονειρεύεσαι ζωή και απομακρύνεις το τώρα.

Με επιφύλαξη διαβάζεις ποίηση.
Με τρόμο ξαναδιαβάζεις αυτα που έγραψες.
Συνειδητοποιείς τις ελλείψεις.
Όχι όσων γράφεις. Όχι του πως τα γράφεις.
Τέλος πάντων. Ονειρεύεσαι. Ζωή;

Δεν ξέρεις που αλλού να ψάξεις.
Τι άλλο να ζητήσεις. Πως να το ζητήσεις;

Δεν ξέρεις πως το λένε. Το όνομα.
Εχεις ξεχάσει (ή δεν ήξερες ποτέ) το όνομα.
Πως προφέρεται. Πως διαβάζεται.
Πως λέγεσαι; Πως σε φωνάζουν;

Αλλαγή. Μεγάλη. Μικρή. Αλλαγή.
Κενά. Στη μνήμη. Στο τώρα. Κενά.
Κρίμα. Αυτό λες. Μόνο λες. Κρίμα.

...................................