Σε θέλω πολύ μα δεν μπορώ να σ’ εχω (ή) Η προσγείωση του άπιαστου αλλάθεμιτού στο απόλυτο τώρα
Είσαι εκεί.
Είμαι εδώ.
Είσαι ζωγράφος στην Μονμάρτη.
Είμαι καμβάς στην Ανδαλουσία.
Είσαι αμαρτία.
Είμαι Χριστιανός.
Είμαι πόρτα κλειδωμένη χρόνια.
Είσαι το χαμένο κλειδί.
Είσαι το φώς.
Είμαι το κρύο δωμάτιο με τα κλειστά παντζούρια.
Είσαι σκιά.
Είμαι πεζός σε δρόμο σκοτεινό.
Δεν ξέρω γιατί γίνονται τα πράγματα έτσι. Ποιος τα οδηγεί. Ποιος τα κατευθύνει. Ποιος τα αναστατώνει και ποιος τα σβήνει. Τα πάθη ποιος τα σπρώχνει να προκύψουν και ποιος τους ρίχνει νερό και τα κατευνάζει απότομα. Τι κάνει τα μάτια μου να μεγαλώνουν στην θέα σου και τι κάνει το σωμα μου να αναστατώνεται στη σκέψη σου. Τι ανάβει τις αισθήσεις μου στο πέρασμά σου και γιατί το άρωμά σου μου είναι τόσο οικείο. Δεν μπορώ να σε αγγίξω. Θα σε χάσω. Δεν μπορώ να μη σ’ αγγίξω, θα με χάσεις. Δεν έχουμε φτιαχτεί ο ένας για τον άλλο στο τώρα. Είχαμε ζήσει πιο παλιά μαζί και τώρα δεν έχει περισσέψει τίποτα να γνωρίσουμε. Δεν μπορώ να σε καταλάβω αλλά σε ξέρω σαν ανοιχτό βιβλίο. Ξέρω τι σκέφτεσαι και το ξέρεις και φοβάσαι κι αλλάζεις τρόπο που κοιτάζεις. Δεν με κοιτάζεις, με βλέπεις. Δεν σε κοιτάζω, σε απολαμβάνω. Δεν είσαι από δω. Δεν είμαι για εδώ. Συναντηθήκαμε για να μη χαθούμε ποτέ. Με συνάντησες για να μου υπογραμμίσεις που ανήκω. Με ανεβάζεις ψηλά αρκεί να κάθεσαι και να αναπνέεις. Με ρίχνεις πιο βαθιά στις μαύρες μου σκέψεις αρκεί να πεις μια λέξη. Με μισώ κοντά σου. Με αγαπώ μακριά σου. Σε αγαπώ κοντά μου, σε μισώ μακριά μου. Δεν μπορείς. Δεν θες. Ούτε κοντά ούτε μακριά. Δεν θέλεις. Δεν θέλεις. Δεν θέλεις. Δεν μπορείς να θέλεις. Δεν μπορείς. Δεν μπορείς. Δεν μπορείς.
Μου ανήκεις.
Σου ανήκεις.
Δεν ανήκεις.
Σε κανένα.
Είσαι αλλού.
Από αλλού.
Για αλλού.
Δεν θυμάσαι τίποτα.
Δεν θέλεις.
Δεν θέλεις.
Δεν θέλεις
Να θυμάσαι τίποτα.
Οι λέξεις αφηνιάζουν.
Ελεύθερες έρχονται και σε βρίσκουν. Σε ακουμπουν
Δεν σε αγγίζουν.
Σε ακουμπούν.
Σε συμπαθούν οι λέξεις μου.
Σε μισούν οι προτάσεις μου.
Μισείς τις προτάσεις μου.
Δεν ακουμπάς τις λέξεις μου.
Δεν κοιτάς τις λέξεις μου.
Δεν θέλεις.
Δεν θέλεις.
Δεν μπορεις να θέλεις.
Έχουν ξεφύγει τα λόγια μου.
Σου ριχνουν άγκυρα.
Δεν έχεις βυθό.
Δεν θέλεις
Να έχεις βυθό.
Θέλεις να είσαι ωκεανός.
Θέλεις να μη σε βρω.
Θέλω να βρίσκω παντού.
Δεν θέλεις να βρούμε το κοινό.
Δεν θέλεις να βρούμε το κοινό μας πεδίο.
Θέλω να σου μιλώ.
Θέλεις να σου μιλώ.
Δεν θέλεις να ακούς.
Δεν θέλεις.
Δεν μπορείς.
Είσαι από αλλού.
Είσαι για αλλού.
Οι λέξεις.
Οι λέξεις.
Φτερά.
Σκορπίσανε τα φτερά.
Τα πουλιά φύγανε
Τι κρίμα.
Οι λέξεις φύγανε.
Δεν θέλεις.
Αλλά οι λέξεις φύγανε
Μαζί μου.
Έφυγα.
Δεν θέλεις.
Έφυγα μαζί σου.
Δεν το ξέρεις.
Δεν θέλεις να το ξέρεις.
Δεν θέλεις να φύγω.
Θέλεις να μη φυγω.
Να είμαι.
Να είμαστε.
Οι λέξεις πέθαναν.
Μαζί μου.
Πέθανα.
Έφυγες.
Έφυγα.
Η συνάντηση ακυρώθηκε.
Δεν θέλεις.
Δεν θα συναντηθούμε ποτέ.
Δεν είχαμε συναντηθεί ποτέ.
Δεν με κοίταξες.
Με είδες.
Δεν με κοίταξες.
Σε είδα.
Σε αποστήθισα.
Σε ζωγράφισα.
Σε έγραψα.
Σε τραγούδησα.
Σε κοινώνησα.
Σε άγγιξα.
Έφυγα.
Δεν θέλεις να ξέρεις.
Δεν θέλεις.
Έφυγες.
Έφυγες πολύ πριν υπάρξεις εδώ.
Έφυγες πολύ πριν υπάρξω εγώ.
Έφυγες πολύ πριν.
Δεν ήθελες να υπάρξεις εδώ.
Δεν ήθελες να υπάρξω εγώ.
Δεν ήθελες.
Σου έφυγα.
Σου έφυγες.
Μου έφυγες.
Πολύ πριν.
Πολύ πριν σε αγγίξω.
Πολύ πριν με αγγίξω με τα μάτια σου.
Δεν είδα τα μάτια σου.
Τα ακούμπησα.
Τα δάκρυσα.
Δεν ήθελες τα μάτια σου.
Δεν ήθελες τα μάτια μου.
Πάνω σου δεν ήθελες.
Δεν μπορείς.
Δεν μιλάς.
Δεν μπορείς να μιλάς.
Δεν μιλάμε το ίδιο.
Δεν μιλήσαμε ποτέ.
Δεν ήθελες να μιλήσουμε ποτέ.
Έφυγα.
Έφυγες. Μακριά.
Τέλος.
Αρχή.
Τέλος.
Μακριά.
Συνάντηση ξανά.
Δεν θέλεις.
Δεν θέλεις τέλος.
Δεν θέλεις συνάντηση ξανά.
Δεν θέλεις.
Τέλος.
