φοβάμαι τα λάθη που αλλάζουν ονόματα.

Φοβάμαι τα λάθη που αλλάζουν ονόματα,

τα δάση που καίγονται γρήγορα

και τα νερά που πριν ανασάνεις σε πνίγουν.

Κοιμάμαι ανήσυχος χωρίς φως να καίει

γιατι τις μέρες τα πρωινά ειναι βουτηγμένα στον ήλιο.

Φοβάμαι, εκει γύρω στις έξι το πρωί που η νύχτα έχει πιει

κι αλλάζει πρόσωπο -

γλυκαίνει.

Κρύβομαι για να μην συναντήσω εμένα παλι και φοβηθώ κι ουρλιάξω και τρομάξω απ´ το ουρλιαχτό.

Απλώνω τα χέρια στο πλάι και τα κρατάω μέχρι να πονέσω. Έτσι για να θυμηθώ πως είναι να αισθάνεσαι.

Βρέχομαι τις μέρες με καταιγίδα ξαφνική επειδή τότε καταλαβαίνω πως μου ´χε λείψει. 

Θυμώνω και ξαναθυμώνω με όσα δεν έχω τολμήσει να κάνω.

Να σε φιλήσω νωρίτερα.

Να σε διώξω νωρίτερα.

Να σηκωθώ νωρίτερα.

Φοβάμαι τα λάθη που αλλάζουν ονόματα.

Σήμερα εσύ το λάθος.

Αύριο εκείνο και τούτο.

Κλείνω τις πόρτες σφαλιστά να μην μπαίνει κανεις 

και μετα αναρωτιέμαι που να πήγαν όλοι.

Στριμώχνω τα ρουχα μου στην ντουλάπα

κι έτσι το δωμάτιο κου φαίνεται καθαρό.

Φοβάμαι τα λάθη που αλλαζουν ονόματα.

Μα ιδια κι απαράλλαχτα έρχονται και με κουτουλάνε 

στο κουρασμένο μούτρο μου.

Ίδια. Ολόιδια.

Και πάλι σοκάρομαι.

Και πάλι τα κάνω.

Και πάλι.