Φώτα παραθύρων επώδυνα.

Πόσο σκληρά κι επώδυνα

με βασανίζουν τα φώτα των σπιτιών, το βράδυ.

Η σκέψη μου πλάθει εικόνες έρωτα

και με σκοτίζει.

Με βουρκώνει.

Που θα πάει,

θα αφήσω κι εγώ το φως μου μια μέρα ανοιχτό.

Κι όχι από αϋπνία.

Ούτε θα το ´χω ξεχάσει.

Θα το χω για να σε βλέπω σαν κοιμάσαι.

Όταν έρθεις.

Αν.