τι παιδιά που είμαστε.

Τι παιδιά που είμαστε.
Θέλουμε παιχνίδι.
Θέλουμε γκρίνια.
Θέλουμε φιλί στο μάγουλο.
Θέλουμε να 'χουμε.
Θέλουμε να ΄χουμε να δίνουμε.
Θέλουμε να μας δίνουν.
Όλα τα θέλουμε.
Και τα θέλουμε χτες.
Δεν είναι που δεν τα έχουμε.
Δεν είναι που δεν μας δίνουν.
Άπλειστα παιδιά.
Άπλειστα για λατρείες.
Άπλειστα για υπερβολές.

Και κόσμο.
Και μοναξιά.

Και στεριά.
Και ωκεανό.

Και ομορφιά.
Και ασχήμια.

Και σκοτάδι.
Και σκιά στο πάτωμα.

Και τα καταφέρνουμε καλά.
Τα βρίσκουμε.
Και τα ΄χουμε όλα.
Δεν το ξέρουμε.
Μα τα ΄χουμε όλα.

Και γη.
Και σελήνη.

Φτάνει που δεν ξέρουμε
πως είμαστε ακόμα παιδιά
που κυνηγάνε τον ήχο της βροχής.
Φτάνει που κάποια παιδιά
βλέπουν ακόμα τις στάλες στο παράθυρο.
Φτάνει που ακόμα κάποια παιδιά
ενθουσιάζονται.
Ναι.
Φτάνει αυτό και περισσεύει.

Φτάνει που ακόμα κάποια παιδιά ενθουσιάζονται.