Η ζωή συνεχίζεται.

Κι όταν το περιστέρι κι ο λαγός ερωτεύτηκαν;

Φοβήθηκε ο λαγός πως το περιστέρι πετάει
και μιλάει με άλλα πουλιά.
Και όλο και πιο ψηλά πάει.
Και κουτσουλάει όπου βρει και δεν το νοιάζει.
Και πως τρέχει πετώντας εκεί που του πετάνε λίγο κουλούρι.
Και φοβήθηκε το περιστέρι πως ο λαγός
δεν πετάει, παρα μόνο πηδάει
κι αυτο με το ζόρι.
Όχι πολύ ψηλά.
Και με μόνο στόχο να επιστρέψει στη γη και πάλι.
Εκει που πατάει γερά.

Μα που να 'ξερε ο λαγός
πως το περιστέρι πετάει γιατί δεν μπορεί αλλιώς να κάνει.
Και πως κουτσουλάει όπου βρει και δεν το νοιάζει
γιατί έτσι το μάθανε να κάνει.
Και πως τρέχει πετώντας εκεί που του πετάνε λίγο κουλούρι
γιατί είναι ολιγαρκές.

Και που να 'ξερε το περιστέρι πως ο λαγός πηδάει
για να προχωρήσει εκει που αυτό πετάει.
Όσο μπορεί.
Όσο ψηλά μπορεί να σπρώξει τα πόδια του.
Και πως του αρέσει η γη γιατί αυτη τον τρέφει
για να αρέσει στο περιστέρι.

Και το περιστέρι πέταξε.
Και ο λαγός κοιμήθηκε.
Κι όλος ο έρωτας πήγε στράφι.
Κι όλα τα σε θέλω που λέγανε
καμιά φορά που κατέβαινε το περιστέρι
ξεχάστηκαν.
Και η ζωή συνεχίστηκε.
Ο λαγός βρήκε έναν άλλο λαγό
ή έστω ένα κουνέλι.
Μα ήταν από ίδια φυλή.
Και πηδούσαν κι οι δύο.
Και ένιωσε ασφάλεια ο λαγός
που το κουνέλι δεν πετούσε.

Και το περιστέρι έμεινε
μοναχό του.
Και ψάχνει κι αυτό το περιστέρι του
ή έστω ένα χελιδόνι.
Το ξέρει.
Θα πρέπει να περιμένει μέχρι την άνοιξη.
Μέχρι όποια άνοιξη.