Είμαι λίγος.

Πόσα όνειρα χωράει μια θάλασσα.

Πόσες χιλιάδες τελευταίες σκέψεις

και πόσες απελπισμένες αναπνοές.

Πόσα δάκρυα αποχωρισμού να αντέξει

μια τόση δα κουκκίδα στον χάρτη;

Γιατί δεν έχει πλημμυρίσει ακόμα;

Γιατί δεν έχει βγει στη στεριά

με όλα αυτά τα πανικόβλητα χέρια και πόδια 

που έτρεξαν να σωθούν απ´ τη μανία της,

και να μας οδηγήσει κι εμάς στον βυθό της;

Που πάνε τα όνειρα όταν βραχούνε;

Που πάνε τα παιδιά μας όταν φεύγουν απ´ το σπίτι;

Που πάει η μικρή κι ασήμαντη καθημερινότητά μας

όταν εγώ κι εσύ συνεργούμε σε μια δολοφονία;

Που πάει η ψυχή μου μετά τον θάνατο αυτου που έχω σκοτώσει;

Τι να κάνω;

Να φωνάξω; Ειμαι λίγος.

Να μιλήσω; Είναι λίγος.

Να τολμήσω; Είμαι λίγος.

Τι να φτιάξω; Τι να αλλάξω;