απόδραση.

Το μόνο που ήθελα ήταν να φιλήσω την ελιά

κάτω από το μάτι σου.

Ελιά σαν δάκρυ που στέγνωσε εκεί

για πάντα.

Ελιά σαν δάκρυ από έναν πόνο

που δεν έλεγε να φύγει.

Άσε με να φιλήσω την ελιά κάτω από το μάτι σου.

Όλη η φύση στο πρόσωπό σου:

Καφέ ελιά και πράσινη ίριδα.

Θέλω τη φύση σου να φιλήσω

κι ας μην καθρεφτιστώ ποτέ στο μάτι αυτό.

Όλη τη φύση σου να φιλήσω

να γευτώ τον πόνο στις μικρές χαρακιές.

Στο μάτι.

Στο πλάι. 

Κάτω.

Παντού μικρές χαρακιές.

Σημάδια.

Ελιές.

Η ελιά.

Το μόνο που ήθελα όλο το βράδυ εκείνο,

που χορεύαμε καταργώντας βαρύτητα και πίστη,

ήταν να φιλήσω την ελιά κάτω απ΄το μάτι σου.

Το μόνο που κατάφερα ήταν να φιλήσω τα χείλη σου.

Μα κάτω από το σύννεφο του μονού που με ακολουθεί,

ακόμα κι αυτό το ασήμαντο φιλί στα χείλη, 

το μικρό,

το περαστικό,

το γεμάτο καπνό κι αλκοόλ φιλί στα χείλη,

ουράνιο τόξο - γέφυρα στον κόσμο των διπλών.