Σε θρηνώ κοριτσάκι.

Στέκω ανίκανος και σε θρηνώ.

Όμορφη και τραγική.

Με τα μάτια ανοιχτά:

Στο μέλλον

που μ´ αγωνία προσπαθούσες να διακρίνεις.

Στο παρελθόν που με τρόμο εγκατέλειψες.

Στο παρόν που σε πνίγει.

Κι αν ρίξω το φταίξιμο αλλού

θα ´μαι δειλός, κοριτσάκι.

Είσαι σύμβολο πια

μα ποιός νοιάζεται.

Εσυ σύμβολο δεν ήθελες να γίνεις.

Γιατρός, ζωγράφος, δασκάλα ίσως.

Δεν ήξερες απο σύμβολα.

Δεν ήθελες τα σύμβολα.

Μη με κοιτάς κοριτσάκι.

Φοβάμαι να σκάψω

και να βρω τη δύναμη.

Δειλός και ανίκανος - σαν εικόνισμα αγίου.

Κάπου θα πίστεψες και συ κοριτσάκι.

Σε δειλό και τρομαγμένο.

Σε κάποιον σαν και μένα.

Αυτό δεν είναι προδοσία, κοριτσάκι.

Δολοφονία είναι.

Εγώ σε δολοφόνησα.

Εγώ κι αυτός που μου μοιάζει.

Εγώ το τέρας.

Κι αυτο το τέρας της ελευθερίας

που μας κυνηγάει.

Κι όταν βγούμε στ´ ανοιχτά για να το βρούμε

μας σκοτώνει.

Σε θρηνώ κοριτσάκι.

Η ζωή συνεχίζεται κοριτσάκι.

Κανονικά.

Για μένα τον δειλό κι ανίκανο - σαν εικόνισμα αγίου.

Μη με κοιτάς κοριτσάκι. 

Δεν αλλάζω. 

Είμαι δειλός και δεν τις βαστώ τις αλλαγές.

Σε θρηνώ κοριτσάκι

μα δεν θα ´βγαινα εγώ ποτέ στα ανοιχτά.

Τα φοβάμαι τα ανοιχτά κοριτσάκι.

Δειλός κι ανίκανος - εδώ ακριβώς μπροστά στα μάτια σου.

Σε θυμάμαι κοριτσάκι.

Σ´ έχω ξαναδει.

Και θα σε ξαναδώ.

Και τη δειλία μου κι αυτή μου την ανικανότητα αυτό είναι που τις τρομάζει.

Πως θα σε ξαναδώ.

Και ξανά.

Και ξανά.

Εμένα ίσως και να μη με δει κανείς.

Και ίσως και να μην κοιτάξω ποτέ κανένα

όπως εσύ κοιτάς εμένα τώρα.

Εγώ, κοριτσάκι, δεν θα την ψάξω την ελευθερία μου.

Μου αρκεί αυτό.

Μου αρκεί.

Είμαι καλά.

Η ζωή συνεχίζεται κοριτσάκι.

Σε θρηνώ-

μα συνεχίζεται.

Θα σε θυμάμαι κοριτσάκι.

Ο δολοφόνος σου.