παραλογισμοί.

Ό,τι κινείται σκοτώνει.
Ό,τι σκοτώνεται αυτοκτονεί.
Ποτέ δεν είχα καταλάβει: το μέτρο.
Το λίγο.
Το τόσο όσο.
Πάντα η άβυσσος θύμιζε περιφραγμένη παιδική χαρά.
Χαρά.
Αλλά περιφραγμένη.
Παιδική.
Αλλά όχι χαρά.

Το άκρο σκοτώνει.
Το μέτρο σκοτώνει.
Τα πάντα σκοτώνει
η βουβαμάρα
έτσι και την αφήσεις.

Δεν αφήνω.
Επιτρέπω.
Δεν φοβάμαι.
Υπολογίζω.
Δεν αμφισβητώ.
Επιβεβαιώνω.

"Εσύ τώρα τι κλαίς;"
Και πόρτα που κλείνει.
Και ήχος ασανσέρ.
Και μηχανή που ξεκινάει.
Και άδειος δρόμος.
Φεύγω σημαίνει σκοτώνω.
Σκοτώνω σημαίνει απομακρύνω.
Εδώ δεν υπάρχει.
Εκεί υπάρχει πάντα.

Επιλογή.
Αυτή η δυσκολία.
Αυτή η απάτη.
Η ανάποδη τομή
είναι πάντα επίπονη.
Η ευθεία τέμνει και δυσκολεύει.
Η καμπύλη συνεχίζει.
Μια καμπύλη ευνουχίζει.

Παραλογισμός.
Δίπλα.
Απο ΄κει που είσαι,
δίπλα,
κατοικεί το λογικό φαίνεσθαι.
Από κει που είσαι τώρα,
τώρα το απόλυτο τώρα,
δυο βήματα μακριά είναι το λογικό.

Επιλογή.
Αυτή η μάστιγα.
Αυτή η ευτυχία.