Ode to a cat: "Φίλε, έτσι κι έτσι νιάου νιάου"
Κάθε βράδυ στη σέλα της βέσπας, κοιμάται μία γάτα. Κάθε πρωί βλέπω τα αποτυπώματα από τις πατούσες της. Απομεινάρια της νύχτας της. Και της δικιάς μου. Σκέφτομαι τι με συνδέει με τη γάτα και τον ύπνο της στη σέλα μου. Τίποτα. Μόνο που ο κώλος μου κάθε πρωί καθαρίζει τις βρωμιές από τις πατούσες της. Ίσως και πεντέξι τρίχες. Μας συνδέει κάτι πολύ ωμό και άμεσο με τη γάτα που δεν έχω γνωρίσει. Είναι σαν να ζούμε μαζί και καταχράζεται ήδη τα προσωπικά μου αντικείμενα. Όπως όλες οι γάτες. Καταπατάει τον προσωπικό μου χώρο τον οικειοποιείται, και το πρωί φεύγει κυρία. Ούτε γάτα ούτε ζημιά, αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Γιατί δεν θα ΄λεγα για ζημιά τα αποτυπώματα των πατουσών της. Ούτε τις τρίχες. Ζημιά θα ήταν να είχε τόσο βρώμικες πατούσες, που τα αποτυπώματα να αποτυπώνονταν, εκτός από τη σέλα, και στον πισινό μου. Στο παντελόνι δηλαδή. Ούτε καν απευθείας πάνω στο δέρμα. Οπότε ναι, μάλλον, ούτε γάτα ούτε ζημιά.
Μερικές φορές εύχομαι να την είχα προλάβει. Στο μυαλό μου έχει διογκωθεί, σαν αστικός μύθος, και έχει κατακλύσει τις πρωινές μου σκέψεις στο ασανσέρ κατεβαίνοντας να πάω στη βέσπα. Πώς να ΄ναι, τι χρώμα, τι μέγεθος; Αρσενικιά ή θηλυκιά; Πολλές από τις οποίες σκέψεις δεν έχουν νόημα και τις ξεπερνάω μόλις πάρει μπρος η βέσπα και φύγω. Η δικιά μου στιγμή με τη γάτα είναι μόνο λίγο πριν δω τη βέσπα το πρωί, η στιγμή που βλέπω τη σέλα και η στιγμή που καθαρίζω τα πατούσια με το παντελόνι μου κάθοντας. Κατα τ΄άλλα δεν μου είσαι τίποτα. Παλιόγατα. Που ήρθες και εγκαταστάθηκες τα βράδια στη βέσπα μου και δεν λες να ξεκουνήσεις. Και που θες κι από πάνω να σε κουβαλάω όλη μέρα πάνω μου. Στον πισινό μου. Να με βλέπουν οι άλλοι και να αναρωτιούνται που βρέθηκαν αυτά τα πατούσια γάτας στον πισινό μου, αφού εγώ δεν εχω γάτα. Και θα με ρωτάνε αν κοιμήθηκα αλλού ή αν το παντελόνι δεν είναι δικό μου. Και θα με φέρεις σε πολύ δύσκολη θέση παλιόγατα, εγωίστρια. Σου αφιερώνω πέντε λεπτά από το πρωινό μου ξύπνημα. Πέντε ολόκληρα λεπτά σκέψης μεσα σε ένα εικοσιτετράωρο εξάντλησης, είναι πολύ σημαντικός χρόνος. Αλλά το ξέρω. Εσύ τίποτα δεν εκτιμάς. Και δεν σε νοιάζει αν εγώ ξεχνάω να πατήσω το 0 στο ασανσέρ καθώς σε σκέφτομαι και μένω κολλημένος στον τρίτο όροφο απορροφημένος στη σκέψη μου. Αυτό είναι άλλο ένα ολόκληρο λεπτό χαμένο μέσ την μέρα μου για σένα. Κωλόγατα. Ύπουλο πλάσμα. Αυτό θες; Που είσαι τώρα που θέλω να σε ρωτήσω πέντε πράγματα; Ε; Που είσαι να το συζητήσουμε ήρεμα να το λύσουμε να τελειώνει. Δεν αντέχω το καταλαβαίνεις. Δεν μπορώ κάθε πρωί, και το άλλο, και το άλλο και κάθε μα κάθε γαμημένο πρωί, να ζω με τη σκέψη από τις πατούσες σου. Σε μισώ μάλλον. Και εγώ δεν μισώ κανένα. Μόνο καμιά φορά αυτόν τον χοντρό κύριο στην κάβα της γειτονιάς όταν κλείνει νωρίτερα χωρίς ειδοποίηση και μένω χωρίς αλκοόλ ένα βράδυ που ήθελα σαν τρελός μια σταγόνα τσίπουρο. Άντε γαμήσου κωλόγατα. Πήγαινε να βρεις άλλη σέλα να κάθεσαι και να κουρνιάζεις και να απλώνεις τις πατουσάρες σου. Δεν θέλω να έρχεσαι στη δικιά μου. Η σέλα μου, μου ανήκει. Σε μένα και στη βέσπα μου. Σε κανέναν άλλο. Και στο κάτω κάτω, θα μπορούσες να με είχες ρωτήσει. Με έναν κάποιο τρόπο. Δε με νοιάζει. Να μου γεμίζεις τον κώλο αποτυπώματα ξέρεις! Να τηρήσεις λίγο τους τύπους και να με ρωτήσεις εαν επιτρέπεται, γαμώτο, να κάτσεις στη σέλα της βέσπας μου, ούτε που σου πέρασε από το μυαλό. Από το γαμημένα κοφτερό μυαλό σου, κωλόγατα.
...
Αν σκεφτείς να φύγεις και να πας να βρεις άλλη σέλα να μου το πεις. Δεν θέλω να φυγεις απροειδοποίητα. Δεν θέλω κάποιο πρωί να έχω καταναλώσει τα πέντε λεπτά (έξι με το ξεχασμένο κουμπί του ασανσέρ) να κατέβω στη βέσπα και να έχω δει πως δεν έχεις έρθει. Πως δεν άφησες αποτυπώματα. Πως δεν θα έχω τίποτα στον πισινό μου όλη μέρα και πως τίποτα δεν με συνδέει μαζί σου πια. Θέλω να βρεις έναν γαμημένο τρόπο να μου πεις "ξέρεις φίλε έτσι κι έτσι νιάου νιάου".
Δεν θέλω να ζήσω την απώλεια κωλόγατα. Να φύγεις μια μέρα και να μην ξέρω έστω αν έφυγες τελειωτικά ή αν θα ξανάρθεις. Και να ζω με την αγωνία και την ελπίδα πως ίσως κάποτε ξανάρθεις με τις βρωμοπατούσες σου και μου λερώσεις το τζιν. Μη φύγεις ρε συ. Κι αν είπαμε και μια κουβέντα παραπάνω, έτσι έχουν οι σχέσεις εξ αποστάσεως. Είναι δύσκολα τα πράγματα το ξέρεις. Να μην βλέπεις το άλλο σου μισό. Να ξέρεις πως είναι εκεί και να μην μπορείς να το χαϊδέψεις. Μόνο κάτι τρίχες του και κάτι απομεινάρια βρωμιάς του. Δηλαδή γιατί να το ζήσουμε αυτό; Ούτε εσύ θέλεις να φύγεις είμαι σίγουρος. Σ' αγαπάω ρε γατόνι. Κι αν γαμώτο μια μέρα θέλεις να μην έρθεις στη σέλα, πες το μου. Βρες ένα γαμημένο τρόπο και πες το μου. Όχι ξαφνικά. Βρές ένα γαμημένο γατίσιο τρόπο και πες μου "φίλε, έτσι κι έτσι νιάου νιάου"
Μερικές φορές εύχομαι να την είχα προλάβει. Στο μυαλό μου έχει διογκωθεί, σαν αστικός μύθος, και έχει κατακλύσει τις πρωινές μου σκέψεις στο ασανσέρ κατεβαίνοντας να πάω στη βέσπα. Πώς να ΄ναι, τι χρώμα, τι μέγεθος; Αρσενικιά ή θηλυκιά; Πολλές από τις οποίες σκέψεις δεν έχουν νόημα και τις ξεπερνάω μόλις πάρει μπρος η βέσπα και φύγω. Η δικιά μου στιγμή με τη γάτα είναι μόνο λίγο πριν δω τη βέσπα το πρωί, η στιγμή που βλέπω τη σέλα και η στιγμή που καθαρίζω τα πατούσια με το παντελόνι μου κάθοντας. Κατα τ΄άλλα δεν μου είσαι τίποτα. Παλιόγατα. Που ήρθες και εγκαταστάθηκες τα βράδια στη βέσπα μου και δεν λες να ξεκουνήσεις. Και που θες κι από πάνω να σε κουβαλάω όλη μέρα πάνω μου. Στον πισινό μου. Να με βλέπουν οι άλλοι και να αναρωτιούνται που βρέθηκαν αυτά τα πατούσια γάτας στον πισινό μου, αφού εγώ δεν εχω γάτα. Και θα με ρωτάνε αν κοιμήθηκα αλλού ή αν το παντελόνι δεν είναι δικό μου. Και θα με φέρεις σε πολύ δύσκολη θέση παλιόγατα, εγωίστρια. Σου αφιερώνω πέντε λεπτά από το πρωινό μου ξύπνημα. Πέντε ολόκληρα λεπτά σκέψης μεσα σε ένα εικοσιτετράωρο εξάντλησης, είναι πολύ σημαντικός χρόνος. Αλλά το ξέρω. Εσύ τίποτα δεν εκτιμάς. Και δεν σε νοιάζει αν εγώ ξεχνάω να πατήσω το 0 στο ασανσέρ καθώς σε σκέφτομαι και μένω κολλημένος στον τρίτο όροφο απορροφημένος στη σκέψη μου. Αυτό είναι άλλο ένα ολόκληρο λεπτό χαμένο μέσ την μέρα μου για σένα. Κωλόγατα. Ύπουλο πλάσμα. Αυτό θες; Που είσαι τώρα που θέλω να σε ρωτήσω πέντε πράγματα; Ε; Που είσαι να το συζητήσουμε ήρεμα να το λύσουμε να τελειώνει. Δεν αντέχω το καταλαβαίνεις. Δεν μπορώ κάθε πρωί, και το άλλο, και το άλλο και κάθε μα κάθε γαμημένο πρωί, να ζω με τη σκέψη από τις πατούσες σου. Σε μισώ μάλλον. Και εγώ δεν μισώ κανένα. Μόνο καμιά φορά αυτόν τον χοντρό κύριο στην κάβα της γειτονιάς όταν κλείνει νωρίτερα χωρίς ειδοποίηση και μένω χωρίς αλκοόλ ένα βράδυ που ήθελα σαν τρελός μια σταγόνα τσίπουρο. Άντε γαμήσου κωλόγατα. Πήγαινε να βρεις άλλη σέλα να κάθεσαι και να κουρνιάζεις και να απλώνεις τις πατουσάρες σου. Δεν θέλω να έρχεσαι στη δικιά μου. Η σέλα μου, μου ανήκει. Σε μένα και στη βέσπα μου. Σε κανέναν άλλο. Και στο κάτω κάτω, θα μπορούσες να με είχες ρωτήσει. Με έναν κάποιο τρόπο. Δε με νοιάζει. Να μου γεμίζεις τον κώλο αποτυπώματα ξέρεις! Να τηρήσεις λίγο τους τύπους και να με ρωτήσεις εαν επιτρέπεται, γαμώτο, να κάτσεις στη σέλα της βέσπας μου, ούτε που σου πέρασε από το μυαλό. Από το γαμημένα κοφτερό μυαλό σου, κωλόγατα.
...
Αν σκεφτείς να φύγεις και να πας να βρεις άλλη σέλα να μου το πεις. Δεν θέλω να φυγεις απροειδοποίητα. Δεν θέλω κάποιο πρωί να έχω καταναλώσει τα πέντε λεπτά (έξι με το ξεχασμένο κουμπί του ασανσέρ) να κατέβω στη βέσπα και να έχω δει πως δεν έχεις έρθει. Πως δεν άφησες αποτυπώματα. Πως δεν θα έχω τίποτα στον πισινό μου όλη μέρα και πως τίποτα δεν με συνδέει μαζί σου πια. Θέλω να βρεις έναν γαμημένο τρόπο να μου πεις "ξέρεις φίλε έτσι κι έτσι νιάου νιάου".
Δεν θέλω να ζήσω την απώλεια κωλόγατα. Να φύγεις μια μέρα και να μην ξέρω έστω αν έφυγες τελειωτικά ή αν θα ξανάρθεις. Και να ζω με την αγωνία και την ελπίδα πως ίσως κάποτε ξανάρθεις με τις βρωμοπατούσες σου και μου λερώσεις το τζιν. Μη φύγεις ρε συ. Κι αν είπαμε και μια κουβέντα παραπάνω, έτσι έχουν οι σχέσεις εξ αποστάσεως. Είναι δύσκολα τα πράγματα το ξέρεις. Να μην βλέπεις το άλλο σου μισό. Να ξέρεις πως είναι εκεί και να μην μπορείς να το χαϊδέψεις. Μόνο κάτι τρίχες του και κάτι απομεινάρια βρωμιάς του. Δηλαδή γιατί να το ζήσουμε αυτό; Ούτε εσύ θέλεις να φύγεις είμαι σίγουρος. Σ' αγαπάω ρε γατόνι. Κι αν γαμώτο μια μέρα θέλεις να μην έρθεις στη σέλα, πες το μου. Βρες ένα γαμημένο τρόπο και πες το μου. Όχι ξαφνικά. Βρές ένα γαμημένο γατίσιο τρόπο και πες μου "φίλε, έτσι κι έτσι νιάου νιάου"