Δεν έχει εποχή ο πόλεμος

Όπως οι εποχές επαναλαμβάνονται
και διεκδικούν την αναβίωση των λαθών μας
και την ακύρωση της αναπόλησης
σαν μακρινού κι αλλοτινού συμβάντος μνήμη,
έτσι κι ο κάθε θάνατος παιδιού
και μάνας
και πατέρα.

Δεν ψάχνει φταίχτες η εποχή μας,
δεν την αγγίζει ο αρχηγός του κόσμου
και τα έθνη που ενώθηκαν να σώσουν τους φτωχούς
και άμοιρους λαούς των δικτατόρων.

Δεν της αρκούν οι εικόνες της εποχής μας,
κι άλλες φέρτε της
και πλάνα δραματικά και κοντινά
των διακορευμένων κόρων δώδεκα χρονών
και των παραμορφωμένων παιδιών του πολέμου.

Δεν έχει εποχή ο πόλεμος.
Έχει αντοχή.
Ο πόλεμος έγινα εγώ.
Και εσύ.
Εμείς που ξεχνάμε τον πόλεμο
είμαστε η τροφή
και το μεγάλωμά του.
Δεν αλλάζει ο πόλεμος.
Μετακομίζει.
Από γειτονιά σε γειτονιά
και τρώει τα παιδιά μας
και τα παιδιά του κόσμου.
Τα παιδιά που παίζουν στον δρόμο
όπως παίζαμε εμείς
και που τυχαία γλιτώσαμε από την μετακόμισή του.

Δεν έχει αλλαγή η εποχή,
Ίδια κι απαράλλαχτη μας συναντάει
σκυφτούς και διαθέσιμους
χρόνο τον χρόνο
γενιά τη γενιά
έτοιμοι όλοι να φωνάξουμε εναντίον της
καθώς μας σκίζει ξερά
εισβάλοντας από πίσω.

*με αφορμή την πιθανη επικείμενη εισβολή των στρατιωτών του δικτάτορα της Συρίας Assad στο Aleppo την 14/12/16