Φανταστικές αγάπες

Που υπήρξαν

και κρύφτηκαν

πάνω από τον ίσκιο τους

το βράδυ,

πίσω από τον ήλιο

το πρωί της επομένης.

Οι αγάπες αυτές στους δρόμους

και στους χορούς

τους ξέφρενους

στην Αθήνα

στο Παρίσι

στο μυαλό μας.

Φανταστικές και ξένες.

Φανταστικές και οικείες.

Που δίνουν το έναυσμα

και τη λήξη

και το μοιραίο κοίταγμα

σε όσα μέχρι τώρα ζήσαμε

με όσα μέχρι τώρα παθιαστήκαμε.

Οι φανταστικές αγάπες δεν υπάρχουν

κι ας μας πέταξαν ένα στεγνό βράδυ Δευτέρας

πιο χαμηλά

κι από τελειωμένα μεθύσια Σαββάτου.