Καλές χρονιές

Για κάποιους οι χρονιές δεν αλλάζουν με τον ερχομό του Γενάρη. Για παράδειγμα εδώ και μερικά χρόνια δεν έβρισκα καμιά λογική σε αυτή την αλλαγή. Οπότε αρχίσαμε με μια φίλη να γιορτάζουμε παραμονή πρωτοχρονιάς την 31^η Αυγούστου. Φοράγαμε ακόμα τα καλοκαιρινά μας. Καθόμασταν στο μπαλκόνι στο σπίτι εκεί στην Κυψέλη. Ήμασταν μαυρισμένοι και ανέμελοι ακόμα από τις διακοπές του Αυγούστου αλλά είχαμε στο μυαλό πως όντως η επόμενη χρονιά ξεκινούσε. Και εκεί γύρω στη μία μετά τα μεσάνυχτα αφού είχαμε ευχηθεί ο ένας στον άλλο χρόνια πολλά και είχαμε τελειώσει τη δεύτερη μπουκάλα κρασί και τα γλυκά, ερχόταν πάντα ένα μικρό αεράκι. Αυτό ήταν η αλλαγή της χρονιάς. Αυτό το αεράκι. Η πρώτη Σεπτεμβρίου είναι για πολλούς μια αρχή και ένα τέλος. Τελειώνει το καλοκαίρι. Η ξεγνοιασιά. Η ζέστη. Οι θάλασσες και τα βραδινά μπάνια. Η αλμύρα. Η άμμος στο αμάξι και τα παπούτσια. Τα λίγα ρούχα. Την πρώτη Σεπτεμβρίου θέτουμε νέους στόχους και οργανωνόμαστε. Μπορεί να είναι ένα κατάλοιπο από τα σχολικά μας χρόνια Αλλά ο Σεπτέμβρης ορίζει αλλαγή. Ο Γενάρης δεν φέρει τίποτα το καινούργιο. Ίδιο κρύο και χειρότερο. Τα πράγματα συνεχίζουν από εκεί που έμειναν. 

Για μένα πια η χρονιά δεν αλλάζει ούτε τον Γενάρη ούτε τον Σεπτέμβρη. Η μέρα που αναμετριέμαι με τους στόχους και τα θέλω μου είναι η μέρα που έχασα τον πατέρα μου. Το κατάλαβα φέτος που έκλεισε ένας χρόνος. Η μέρα αυτή είναι πια ορόσημο στη ζωή μου. Είναι μια μέρα δύσκολη και δύσβατη. Είναι μια μέρα επαναπροσδιορισμού και επανασύνταξης. Εκείνη τη μέρα σκέφτηκα όλα όσα έχω κάνει, όσα δεν έχω κάνει, όσα θα ήθελα να έχω κάνει αλλά δεν είχα το θάρρος και όσα πρόκειται να κάνω από εκείνη τη μέρα και μετά. Όλες τις μικρές απώλειες και όλες τις μεγάλες χαρές. Όλα τα μικρά φλερτ και όλες τις μεγάλες αγάπες. Όλα όσα φοβήθηκα. Όλα όσα τόλμησα. Όλα τα συναισθήματα και όλους αυτούς τους ανθρώπους που με ορίζουν. Όλα όσα χρειάζεται να αφήσω έξω από το πλάνο για να υπάρξω όπως με ονειρεύομαι.

Για τον καθένα μας η πρώτη του χρόνου είναι κάποια άλλη μέρα από όλες τις 365. Είναι η μέρα που σημαίνει για μας την αλλαγή και την μετατόπιση. Είναι η μέρα που μας κλώτσησε δυνατά και μας έκανε να πούμε «εγώ τι κάνω;». Η πρώτη του χρόνου είναι προσωπική υπόθεση. Και κανένας από εμάς δεν μπορεί να επιβάλει σε κανέναν τη χαρά μια τέτοια μέρα. Η κάθε πρώτη του χρόνου είναι μια μέρα επανεκκίνησης των μηχανών με καινούργια καύσιμα. Καύσιμα που κάθε χρόνο είναι και πιο φιλικά προς εμάς. Προς το περιβάλλον μας. Προς τους γύρω μας. Καύσιμα που ανακαλύπτουμε λίγο λίγο πως διαθέτουμε άφθονα αν σκάψουμε βαθιά και τα βρούμε. Καύσιμα που δεν μολύνουν με τοξικότητα τους ανθρώπους για να λειτουργήσει η δική μας μηχανή.  Η κάθε πρώτη του χρόνου, του κάθε χρόνου, του κάθε ένα από εμας, είναι μια ειδική περίσταση για περισσότερη φροντίδα και περισσότερα «είναι εντάξει» αντικρύζοντας τον καθρέφτη. Η κάθε πρώτη του χρόνου είναι μια μικρή απώλεια της αφέλειας και της αποδοτικότητάς μας. Και είναι εντάξει. Γιατί είναι ταυτόχρονα και μια μεγάλη πατημασιά πιο κοντά στην συνειδητότητα και την ολοκλήρωση.