HOT CHOCOLATE AT THE BALCONY

Για κάποιους οι χρονιές δεν αλλάζουν με τον ερχομό του Γενάρη. Για παράδειγμα εδώ και μερικά χρόνια δεν έβρισκα καμιά λογική σε αυτή την αλλαγή. Οπότε αρχίσαμε με μια φίλη να γιορτάζουμε παραμονή πρωτοχρονιάς την 31 η Αυγούστου. Φοράγαμε ακόμα τα καλοκαιρινά μας. Καθόμασταν στο μπαλκόνι στο σπίτι εκεί στην Κυψέλη. Ήμασταν μαυρισμένοι και ανέμελοι ακόμα από τις διακοπές του Αυγούστου αλλά είχαμε στο μυαλό πως όντως η επόμενη χρονιά ξεκινούσε. Και εκεί γύρω στη μία μετά τα μεσάνυχτα αφού είχαμε ευχηθεί ο ένας στον άλλο χρόνια πολλά και είχαμε τελειώσει τη δεύτερη μπουκάλα κρασί και τα γλυκά, ερχόταν πάντα ένα μικρό αεράκι. Αυτό ήταν η αλλαγή της χρονιάς. Αυτό το αεράκι. Η πρώτη Σεπτεμβρίου είναι για πολλούς μια αρχή και ένα τέλος. Τελειώνει το καλοκαίρι. Η ξεγνοιασιά. Η ζέστη. Οι θάλασσες και τα βραδινά μπάνια. Η αλμύρα. Η άμμος στο αμάξι και τα παπούτσια. Τα λίγα ρούχα. Την πρώτη Σεπτεμβρίου θέτουμε νέους στόχους και οργανωνόμαστε. Μπορεί να είναι ένα κατάλοιπο από τα σχολικά μας χρ

Είμαι στη μέση. Στα δεξιά μου ένα παιδί στα δεκαέξι φωνάζει να κρατήσει τους εισβολείς Μακριά απ’ το σπίτι του. Φωνάζει δυνατά. Την πλησιάζουν. Το σώμα της αντιδρά. Ένα σώμα εφηβικό Ατίθασο Αντιδρά Συλλαμβάνεται Φυλακίζεται Με τις εγκρίσεις των αρμοδίων Πως γίνεται άλλωστε να μείνει ατιμώρητη Τόση αντιδραστικότητα. Στα αριστερά μου ένα παιδί στα δεκαέξι τρέχει να σωθεί από τα όπλα Που κρατάνε οι συμμαθητές του Και παίζουν Στην αυλή του σχολείου Και σκοτώνουν το ένα το άλλο Το άσπρο το μαύρο Η αστυνομία επεμβαίνει αργά Και σιγουρεύεται πως το μαύρο πέθανε Και το λευκό ζεί Ευτυχώς γιατί ανησυχήσαμε πως το κακό Ήταν ακόμα ζωντανό. Πίσω μου το πριν Ιδιο κι απαράλλαχτο Μπροστά μου το ύστερα Ανίκανο να προσδιοριστεί Είμαι στη μέση Η απόφαση για τόλμη πνίγεται στην ευκολία Στο μετρό Στα μπαρ Στην ψυχανάλυση. Είμαι στη μέση Γαμώτο.

  Στην κόλαση που γεννήθηκα με αρχίδια και πουλί Και συγκινημένοι οι συγγενείς ούρλιαζαν στους δρόμους της Είναι αγόρι, είναι αγόρι και δακρύζανε υστερικά Μου έδωσαν να καταλάβω πως σε όλα είχα δικαίωμα να επέμβω Να μιλήσω Να αποφασίσω. Ώσπου γνωρίστηκα μια μέρα με τη μάνα μου. Και κατάλαβα πως δε δικαιούται Να διεκδικεί Όσα δικαιούται. Δε δικαιούται να υπερβάλει Και δε δικαιούται να δικαιούται. Δε δικαιούται να ρισκάρει Γιατί δεν έχει τα αρχίδια να το κάνει. Δε δικαιούται να ζεί μόνη Γιατί ποιός θα ‘ναι ο άντρας του σπιτιού; Δε δικαιούται να αποφασίζει Γιατί πάλι έχει περίοδο. Δε δικαιούται να θυμώνει Γιατί τι φταίμε που είναι αγάμητη. Δε δικαιούται να αντισταθεί Γιατί τα ήθελε ο κώλος της. Δε δικαιούται να γεννήσει Γιατί πρέπει επιτέλους να διαλέξει. Δε δικαιούται να μη γεννήσει Γιατί όταν τον έπαιρνε ήταν καλά. Δε δικαιούται να δικαιούται Να διεκδικεί Γιατί αν διεκδικήσει Και κερδίσει Πως θα πούμε εμείς μετά Τα τίμησε

Κάθε φορά την άλλη φορά  την επόμενη λέμε μέχρι που στο τέλος δεν υπήρξε  επόμενη και ούτε άλλη φορά για να συναντηθούμε.                                                   Les amants - Rene Magritte

Όταν πεθάνω τραγουδήστε Αφήστε στην άκρη  τις μαλακίες και πείτε αλήθειες Πείτε πως μίλαγα δυνατά Πως έδινα ότι είχα Πως γέλούσα γάργαρα Πείτε πως  θύμωνα εύκολα Πως μου έλειπε ο έρωτας Πείτε αλήθειες γαμώτο Αφήστε τα βιογραφικά Δεν αφορούν κανένα Δώστε τροφή στους άγνωστους Και στις θρήσκες Που τυχαία βρέθηκαν σε αυτή την εκκλησία Να ακούσουν πως πέρασε η ζωή χωρίς έρωτα Με αλκοόλ και τσιγάρα καρέλια Σε μικρά δωμάτια στο Παρίσι Πως έζησα κρυφά σε πάρκα Και δρόμους που δεν γνώρισε κανείς Πως μπήκα μεθυσμένος σε ταξί Και μετρό Πως μισούσα τα λεωφορεία Γιατί με πήγαιναν κάπου που δεν ήθελα Και όλο έχανα όλα αυτά που έβλεπα να περνάνε Πείτε πως ήθελα να φοράω χρυσά σκουλαρίκια Και ρούχα γυναικεία Πως μου φαίνονταν πιο ενδιαφέροντα Όπως και οι γυναίκες σε σχέση με τους άντρες Πως δύσκολα η ζωή θα με έβλεπε παντρεμένο Με παιδιά και σκύλους σε αγρόκτημα Πείτε αλήθειες γαμώτο κι αφήστε τις μαλακίες Τα καλά παιδιά και τα ταλέντα

Απόκοσμη αναζήτηση Η ερωτική ευτυχία. Μεγαλεπίβολο πλανο στην ταχύτητα των ημερών Και των ωρών Που τρέχουν. Τι να κυνηγήσεις πρώτο; Το όνειρο; Τον έρωτα; Τι να διεκδικήσεις στην Ανυπάκουη ορμή για έρωτα άνευ όρων Στην τυφλή και ασταμάτητη Αντίδραση της καρδιάς Για λίγη ανταλλαγή. Απόκοσμη αναζήτηση Η αμοιβαιότητα. Η έστω για ένα βράδυ ισότιμη Ερωτική αλληλεπίδραση των σωμάτων. Για την απόκοσμη αμοιβαιότητα Των μυαλών Ούτε λόγος Μπρος στην ταχύτητα των ημερών Και των ωρών. Επαναλαπτική διαδικασία Άνευ όρων. Παραδομένοι εν λευκώ Στην οριακή σύγκλιση Των επιθυμιών μας. Απόκοσμη αναζήτηση Η ολοκληρωτική σύγκλιση Των επιθυμιών μας.

Μικρά και μεγάλα Σύννεφα με όριο κανένα Οδηγούν με ασφαλές μέσο Τη σκέψη μου Σε ιστορίες του μετά. Ο θάνατος. Ο ανίκητος και Βαρετά επαναληπτικός Και αδιάλλακτα ισχυρός Θάνατος Όλων μας Μου προκαλεί μια κάποια ευτυχία. Αρχικά για την ικανότητα του Να επιβάλλεται σε όλους Τους πικρόχολους Κακούς Μικροπρεπείς Και εκδικητικούς Τιποτάκηδες Που κάνουν τη ζωή μας πιο δύσκολη. Και δευτερευόντως για τα μέρη Που ο ίδιος αυτός που σου αφαιρεί τη ζωή Σε ταξιδεύει. Μέρη ανύπαρκτα, φωτεινά Ισότιμα Ερωτικά Θεσπέσια. Δεν ξέρω Θα ‘χω γεύση; Όραση; Μηπως όλα αυτά θα τα φαντάζομαι; Μήπως όπως ο θάνατος ο ίδιος Επαναλαμβάνει εαυτόν εν τέλει Σαν προβολή εικοσιτετράωρου σινεμά ατέλειωτη Επαναλαμβάνει τις εικόνες και από το μετά Χωρίς έγνοια Χωρίς συναίσθημα; Θα μπορώ να αγγίξω και να αγκαλιάσω Ένα σύννεφο; Θα μπορώ να  βουτήξω σε όνειρα ανθρώπων; Να ανατρέψω σχέδια ανθρώπων Ή να απότρέψω μια παράξενη συνάντηση; Τα ζ

Γλυκιά στεναχώρια Πόσο όμορφα τυλίγεις τα απογεύματα Της κυριακής Καθώς παρακολουθούμε Ατάραχοι Κι αμέτοχοι Τον άνθρωπο Να πουλάει τον άνθρωπο Σε άνθρωπο; Κι ούτε άνθρωπος δεν είπε Ο άνθρωπος διψάει Ο άνθρωπος φοβάται Και κρυώνει Και ο άνθρωπος δεν είναι για πούλημα. Φοβάτε τον άνθρωπο ο άνθρωπος Κι όλα όσα μπορεί να κάνει. Δε φοβάται ο άνθρωπος τον άνθρωπο Γιατί δεν κάνει τίποτα. Κάθεται μόνο Παρακολουθώντας τις εξελίξεις της πώλησης Αμέτοχος. [Ή μήπως ενεργά συμμετέχοντας με την απάθειά του;] Ποιός μπορεί να πει Ποιός άνθρωπος πιο αδύναμος είναι; Αυτός που πουλάει; Αυτός που πουλιέται; Αυτός που τους βλέπει; Ποιός ξέρει. Σκλαβοπάζαρο στη Λιβύη / 2017 / Άνθρωπος σε τιμή κόστους: 400 ευρώ το κομμάτι.