HOT CHOCOLATE AT THE BALCONY

Σε πληγώνω και πληγώνομαι. Είναι όμως ο καιρός να  ξέρουμε. Χωρίς κανόνες και περιορισμούς. Αλλά με όριο το θάνατο ας δούμε ποιος θα βγει νικητής. Μόνο τότε θα σωθούμε ο ένας απ΄τον άλλο. Τα ενδοιάμεσα σε μας δεν πιάνουν. Θέλει έρωτα και θάνατο η απόσταση που μας ενώνει. Η απόσταση που μας χωρίζει. Γιατί το ξέρουμε κι οι δύο: μας χωρίζουν χιλιάδες χιλιόμετρα άγνωστης γης και κρυμμένων θησαυρών. Δεν κάνεις εσυ δεν κάνω κι εγω το πρώτο βήμα. Με πληγώνεις και πληγώνεσαι. Αλλά η αποστάσεις για να διανυθούν θέλουν και κόπο και ιδρώτα και βήματα μπρος και τόλμη. Μας λείπει ο εξοπλισμός κι ας έχουμε τα υλικά. Εσένα και μένα.

Φαντάζομαι ότι γίνεσαι το λουλούδι μου. Σε έχω σε μια απλή γλάστρα. Κλασική. Καφέ. Όχι σε αυτήν που σε πήρα. Σε έχω μεταφυτεύσει για να απλωθείς. Σου έχω βάλει λίπασμα. Σου έχω κόψει τα ξερά από την προηγούμενη ζωή σου. Και περιμένω να ανθίσεις. Και περιμένω να ανθίσεις. Και περιμένω να ανθίσεις. Και περιμένω να ανθίσεις. Και περιμένω να ανθίσεις. Χρόνια τώρα. Και περιμένω να ανθίσεις. Τον τελευταίο μήνα σε ξορκίζω. Προσπαθώ να μη σε φαντάζομαι. Προσπαθώ να μη σε μεταφυτεύω. Προσπαθώ να μη σου κόβω τα ξερά. Προσπαθω να μη σου βάζω λίπασμα. Προσπαθώ να μήν περιμένω να ανθίσεις. Προσπαθώ να μην γίνεσαι το λουλούδι μου. Δεν κοπιάζω πολύ. Ένα λουλούδι είσαι. Και δεν είσαι καν. Γιατί μόνο σ΄έχω φανταστεί. Μόνο στο μυαλό σ' έχω ποτίσει.  Μόνο στο μυαλό σ' έχω φροντίσει. Μόνο στο μυαλό περιμένω να ανθίσεις. Μόνο που αν έρθεις καμια φορά και δεν σε αναγνωρίσω, άνθισε. Κι εγώ θα καταλάβω. Και θα σου κόψω τα ξε...

Να γράψω ένα σε στυλ ζεϊμπέκικο. Να το τραγουδάς κάτι καταμεσήμερα  Μαΐου στους τριανταπέντε βαθμούς κελσίου. Να ερωτεύεσαι και να μισείς μ' αυτό την ώρα και την στιγμή που τον γνώρισες. Να θες να πιεις. Να θες να χορέψεις. Να αναστενάξεις και να εκπνεύσεις ένα μακρόσυρτο αωχ! Να θες να πιεις. Να θες να χορέψεις. Καψουροτράγουδο απο κείνα τα παλαιού τύπου. Όχι μια σύγχρονη φασαρία. Πρέπει να ΄χει καψούρα. Κι η καψούρα είναι παλιομοδίτικη. Δεν φοριέται. Δεν καψουρεύεται πια ο άνθρωπος. Ερωτεύεται και χωρίζει πολιτισμένα. Ερωτεύεται και δέχεται τον άλλον. Αψήφιστα.  Δεν τσακώνεται. Χωρίζει. Δεν επιμένει. Χωρίζει. Πολιτισμένα. Χωρίζει. Δεν καψουρεύεται. Δεν τσακώνεται. Χωρίζει. Πολιτισμένα. Δεν καίγεται μέσα του πια ο άνθρωπος γαμώτο; Δεν θέλει να καεί;  Όχι λίγο. Να κάει. Ολοκαύτωμα. Κι ας μην ξαναγεννηθεί ποτέ. Τι εγωισμός. Να έχεις νιώσει το απόλυτο, και συ να θες το επόμενο. Το ήσυχο. Το πολιτι...